Saya : “Esok ulang tahun kelahiran Allahyarham atuk saya. Awak nak sambut sekali?”
Kawan : “Buat apa nak sambut birthday dia. Kan dia dah mati?”
Saya : “Betul. Tapi kan awak kenal dia?”
Kawan : “Memang kenal. Tapi ada kaitan ke dia dengan saya?”
Saya : “Ada. Dia ada jasa pada awak”
Kawan : “Jasa? Apa jasa dia pada saya”
Saya : “Dia pernah tegur awak kerana mencuri”
Memang pelik. Sambut ulang tahun kelahiran orang yang sudah mati. Jika begitu, kita pun pelik. Sambut ulang tahun kelahiran Nabi Muhammad yang sudah mati.
Saya : “Esok ulang tahun kelahiran Rasulullah. Awak nak sambut sekali?”
Kawan : “Buat apa nak sambut birthday Rasulullah. Kan Rasulullah dah mati?”
Saya : “Betul. Tapi kan awak kenal Rasulullah?”
Kawan : “Memang kenal. Tapi ada kaitan ke Rasulullah dengan saya”
Saya : “Ada. Rasulullah ada jasa pada awak”
Kawan : “Jasa? Apa jasa Rasulullah pada saya”
Saya : “Rasulullah pernah tegur awak”
Adakah kita perasan teguran Rasulullah? Jika kita berhenti di sini, banyak reaksi yang boleh kita jangkakan.
1- “Oh! Ya kah? Saya tak perasan pula.”
2- “Ya lah! Ya lah”
3- Oh, ya! Alhamdulillah!
Reaksi pertama ialah reaksi orang ‘tidur’. Reaksi kedua ialah reaksi orang ‘sedar’ yang marah-marah. Reaksi ketiga ialah reaksi orang ‘sedar’ yang sedar.
Kesimpulannya, sambutan Maulidur Rasul bukan perayaan yang melibatkan batang tubuh Rasulullah. Ia perayaan yang melibatkan jasa-jasa Rasulullah. Jika kita sedar & bersyukur atas jasa-jasa Rasulullah kepada batang tubuh kita, itu sudah cukup. Sekiranya kita masih lagi ‘tidur’, kehadiran kita ke majlis-majlis Maulidur Rasul hanya menambahkan ‘tidur’ yang sedia ada.
* ﴿فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا﴾. Ungkapan yang paling banyak menegur saya…